بایزید اول

سلطان بایزید اول ، معروف به صاعقه ، فرزند ارشد مراد اول و  گلچیچک خاتون ،   در سال 1360 در ادرنه  متولد شد ، در سال 1389 بلافاصله پس از  هلاکت پدرش مراد اول به سلطنت رسید  و در سال 1403  به هنگام  اسارت در دست  تیمور گورکانی در گذشت .

با یزید متعاقب قتل پدرش مراد اول به هنگام نبرد کوزوو در سال 1389  قدرت را به  دست گرفت و به جنگ ادامه آمد . در واقع همین واکنش سریع  او  به هنگام وفات  فرمانده ی اصلی  جنگ  ، جنگاوری  و موقع شناسی بایزید اول  را نشان می دهد . اگر او بلافاصله دست به این اقدام نمی زد  ارتش عثمانی شکست می خورد  . ولی با یزید با ادامه جنگ و روحیه دادن به لشگریان خود شکست را به پیروزی بدل کرد  .  فراموش نکنید که یک علت   مهم شکست قطعی  ایران در جنگ قادسیه کشته شدن رستم فرخزاد فرمانده ی ارتش ایران  بر اثر حادثه ی سقوط کیسه ی شن بر دوش اش و سست شدن روحیه ی ایرانیان با مشاهده سر بریده ی او  بر سر نیزه و گسیخته شدن رشته ی فرماندهی جنگ به علت فقدان  جانشینی مناسب برا ی او در صحنه ی جنگ بود. 

با پیروزی بایزید در این جنگ ، صربستان دست نشانده ی  بایزید و امپراطوری عثمانی شد و بایزید در سال 1390  با شاهزاده خانم  اولیورا  دسپینا ، دختر  شاهزاده لازار صربی که در این جنگ کشته شده بود  ازدواج کرد و برای دلجویی از همسرش  و نیز  تحکیم  پایه های قدرتش  پسر لازار را با خودمختاری کافی  به جای پدر  به حکومت منصوب کرد . البته بخش کوچکی از صربستان همچنان  تا سال 1391 در مقابل ارتش عثمانی مقاومت می کرد .

اولین شاهکار مهم  این سلطان عثمانی  قتل برادر جوانترش برای جلوگیری از توطئه های احتمالی بعدی او بود . سپس به آناتولی مشغول شد و امیران محلی مسلمان را تحت کنتر ل خود در آورد . تا سال 1395 مشغول تصرف بلغارستان و شمال یونان بود . در سال 1394  از رودخانه ی دانوب عبور کرد و به  والاچیا( رومانی ) تاخت  اما شکست سختی از جنگجویان والاچیایی خورد و  از پیشروی در آنسوی دانوب باز ماند .  

بایزید برای محاصره  و تصرف قسطنطنیه پایتخت امپراطوری  روم شرقی ، بیزانس ، یکی از بزرگترین ارتش های آنروزگار  را بسیج کرد . با تقاضای  امپراطوری روم شرقی  ارتشی از صلیبیان و مسیحیان برای مقاومت در برابر یورش  بایزید تشکیل شد. ولی آنها در نبرد نیکوپولیس از بایزید  شکست خوردند و بایزید پیروزی خود را با ساختن مسجد باشکوهی در بورسا جشن گرفت . آنچه که به داد  مسیحیان برای نجات  قسطنطنیه در این یورش رسید  جنگی بود که بین تیمور و بایزید رخ داد . در این جنگ که در آنکارای فعلی  به وقوع پیوست   و به نبرد آنقره معروف شد بایزید به سختی شکست خورد و به اسارت تیمور در آمد  . می گویند بایزید آنقدر در قفسی که زندان او بود ماند تا  درگذشت . اما بسیاری از منابع شایعه ی بد رفتاری تیمور با بایزید را رد می کنند و حتی می گویند تیمور از مرگ بایزید بسیار اندوهگین شد و برایش عزاداری کرد .این ممکن است درست باشد به دو دلیل اولا  هر دو مسلمان سنی و تاحدی همزبان بودند ثانیا تاریخ همواره درباره ی فرماندهان بزرگ که به خشونت یا مهربانی دست زده اند اغراق کرده است . اگر مهربانی کرده اند در مهربانی شان غلو کرد و اگر در جنگ به وحشی گری متوسل شدند در وحشی گری شان غلو کرده است .