ابن مقله ی بیضاوی

ابن مقله ی بیضاوی و بیدادگری خلیفه ی عباسی نسبت به او

ابن مقله ی بیضاوی متولد سال 264 هجری شمسی و مقتول به سال 318 هجری شمسی کاتب ، منشی ، شاعر و ادیبی خوش نویس بود و خط کوفی را بسیار نکو می نوشت و خطوط ریحانی ، ثلث ، محقق ، نسخ ، توقیع ، رقاع ، و تعلیق را اختراع کرد . در سیاست دست داشت و سخت جاه طلب بود . در دوران وزارت مال فراوان اندوخت . دشمنان از او سعایت کردند و از کار برکنار شد و چون بار دیگر در صدر بر آمد و بر مسند ابن رائق بنشست الراضی بالله موضوع را به ابن رائق ، رقیب او گفت و در شوال 316 هجری شمسی پس از اندک پرسش و پاسخ ابن رائق از خلیفه خواست که دست راست او را قطع کنند . الراضی موافقت کرد . هرقدر درباریان وساطت کردند و هنرها و خدمات دیرین او را برشمردند و گفتند که این دست که قران نوشته و هفت خط را اختراع کرده است سزاوار بریدن نیست سودی نکرد و دست راست او را حضورا بریدند و به زندانش فرستادند . پس از چندی خلیفه پشیمان شد ... پس از چندی که زخمش بهبود یافت بار دیگر الراضی پیغام داد برای جبران مافات میل دارم که مجددا وزارت را به تو بدهم . ابن مقله ی جاه طلب باور کرد و آمادگی خود را اعلام نمود . بار دیگر  به اغوای بان رائق زبانش ر بریدند . با این حال زار در زندان بود تا در 52 سالگی بر اثر این زخم در زندان درگذشت ... ترجمه ی ابیاتی که به عربی پس از قطع دستش گفته این است : من از زندگی ملول نشدم اما به سوگندهای آنها مطمئن شدم پس دستم قطع شد . دین خود را برای خاطر آنها به دنیا فروختم و همینکه دینم از کف رفت مرا از دنیای خودشان هم محروم کردند . تا جایی که در توانم بود در راه حفظ جان آنها کوشیدم ، معذالک مرا حفظ نکردند . بعد از قطع دست راست دیگر برای من عیشی نخواهد بود . ای زندگانی حال که دست از من دورشد تو هم دور شو . ( برگرفته از تاریخ اجتماعی ایران ، مرتضی راوندی ، جلد ششم، صفحه ی 192)