دختر دلیر گرجی

آرخیل نایب السطلنه ی کاخیت داستانی دارد که شایان توجه و قابل ذکر است . او در جوانی با یکی از دوشیزگان اشراف عالی مقام گرجستان قرار ازدواج داشته ولی دوشیزه ی مزبور به خیال آنکه در این کشور به هم زدن عقد ازدواج ناممکن و یک موضوع محالی به شمار می رود آنچنان که رسم زنانه است با نوعی غرور در برگزاری مراسم جشن عروسی تاخیر روا می داشت ( به قول معروف علیرغم پذیرش ناز می کرد)... که متاسفانه در این تاخیر آرخیل با دختری دیگر به نام سیستان دارژن ازدواج کرد ... همینکه خبر ازداوج به گوش آن دختر گرجی رسید بسیار برافروخته شد و طی اتمام حجتی به آرخیل تقاظای خسارت سوءقصدی را کرد که علیه شرافت او انجام شده بود و رسم گرجیان آن است که اگر جوانی نامزد خود را ترک گوید و با دیگری ازدواج کند و به این ترتیب او را توهین نماید باید خسارت را جبران کند . آن دوشیزه ی گرجی می خواست که از طریق دعوی در دادگستری احقاق حق شود ولی چون مقام و منزلت حریف چنین چیزی را ناممکن  کرده بود لذا در راس 400 مرد جنگی هل من مبارز گفته به میدان نبرد شتافت . اما آرخیل ترسید و از پیکار خودداری کرد و جواب داد که " من با زن جنگ نمی کنم " و نیز اخطار کرد که در صورتی که  بیشتر پافشاری شود داد و فریاد راه بیاندازد و موضوع معاشقه و مغازله آن دختر را با سیزی که یکی از اعیان دربار بود منتشر سازد . این ادعایی بود که سیزی می کرد .  دوشیزه از ضربت این تیرهای اتهام که بعد از اهانت های قبلی به او شده بود فوق العاده خشمگین شد و تمام خشم خود را متوجه ی سیزی ساخت و تصمیم به جنگ با او گرفت و در صدد جنگ تن به تن با او برآمد ولی به علت بزدلی سیزی این امر ممکن نشد . با این حال  آن دختر خود به سمت سیزی حمله کرد و پس از کشتن بیست نفر از افراد سیزی او را وادار به فرار نمود . پس از این، برادر آن دختر به تعقیب مبارزه با سیزی پرداخت ولی با عاجز ماندن مقامات دادگستری در آشتی دادن آنها قرار شد موضوع با آهن و آتش یا جنگ کردن حل شود که سیزی باز از ترس خودداری کرد و آن دوشیزه ی دلاور از شدت شرم و رنج به علت این توهین زندگی را بدرود گفت .( برگرفته از سیاحتنامه ی شاردن ، جلد دوم  ص های 204 تا 205)